برای اولین بار که ایشان از ماهشهر به تهران آمدند، به من فرمودند: «از من دعوت کردهاند که به مسجد رستمآباد بروم. به نظر شما چطور است؟ بروم یا نه؟» به ایشان گفتم: «آن مسجد خالی است و واقعاً نیاز است به شما. ولی جایگاهی است که میتوان در آنجا خدمت کرد.» ایشان به آنجا تشریف بردند. روزی به یاد دارم شهید محلاتی گفت: «من میخواهم که شما به مسجد بنده بیایید.» برادرم به من گفتند: «صلاح میدانید؟ اگر صلاح میدانید، با هم برویم.» با هم قرار گذاشتیم نزد شهید محلاتی برویم. آشنایی پیدا کردند و نتیجۀ این آشنایی، دوستی صمیمانه بین این دو بزرگوار شد. هر دو همدیگر را صمیمانه دوست داشتند؛ هم آقای محلاتی و هم اخوی بنده. فعالیتهای ایشان بهقدری سریع و گسترده بود که چندی نگذشت که در مسجد رستمآباد ایشان را به عنوان مخالف دستگاه آن روز شاه گرفتند و به زندان قصر بردند.
راوی: برادر شهید- آیتالله نورالله شاهآبادی