شهید شاه‌آبادی در دوران تحصیل علوم حوزوی استادان سرشناس و عالمی داشت؛ استادانی که از جملۀ مهم‌ترین علمای دورۀ خود بوده‌اند. او توانست در سال 1334، یعنی وقتی که تنها 25 سال داشت، دورۀ ده‌سالۀ مقدمات و سطح را تمام کرده و فراگیری درس خارج فقه و اصول را آغاز کند.
در این دوره نیز آیت‌الله‌العظمی بروجردی، آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی، آیت‌الله‌العظمی اراکی، علامه طباطبایی و امام خمینی از مهم‌ترین استادان او بوده‌اند. اما آنچه بیش از هر چیز در دورۀ تحصیل شهید شاه‌آبادی خودنمایی می‌کند، سختکوشی و تلاش فراوان او برای فراگیری است. خودش می‌گوید:
«با مختصر غذایی در ماه مبارک رمضان افطار می‌کردم و به مطالعه می‌نشستم و هنوز جابجا نشده بودم که صدا می‌زدند و می‌گفتند دیر شده و نزدیک اذان است. به‌سرعت چیزی می‌خوردم و به نماز مشغول می‌شدم. طی چند سال متمادی ایام تحصیل، اتفاق نیفتاد که در شبانه‌روز بیش از چهار ساعت بخوابم، حتی پنج دقیقه هم بیشتر نمی‌شد.»
جالب اینکه آنطور که همکلاسان و همدوره‌ای‌هایش می‌گویند، در درس‌های غیر حوزوی نیز سختکوشی و استعداد او به چشم می‌آمده. چنانکه یکی از هم‌درس‌های شهید، مرحوم آیت‌الله سید محمدباقر موسوی همدانی (مترجم تفسیر شریف المیزان)، می‌گوید:
«ریاضیات و فیزیک و زبان انگلیسی ششم ریاضی را نزد ایشان خواندم. ایشان از دقت نظر و استعداد خوبی برخوردار بودند. لذا گاهی به دوستان اظهار می‌نمودند این درس‌ها حکم اول ابتدایی را برای یک طلبه دارد و اگر خسته می‌شدیم، ما را به استقامت و پشتکار تشویق می‌کردند.»
ویژه‌نامه سفر آخر
